En we zijn er lekker ingevlogen. Elke dag meer ideeën, elke dag concreter, meer kriebelen, meer papier. En koffie. Elke dag weer dichter bij een nieuw boek.
Na een hectische periode van vroeg opstaan, trein halen, file trotseren, lezingen geven, proberen niet ziek te worden, ... is het voor Moniek en mij nu weer tijd om te schrijven. Aan een samenboek, want na 'Ik mis je mams!' wilde onze uitgeefster graag weer een boek van ons. En we zijn er lekker ingevlogen. Elke dag meer ideeën, elke dag concreter, meer kriebelen, meer papier. En koffie. Elke dag weer dichter bij een nieuw boek.
0 Comments
Vandaag, Dag van de Arbeid, stond in mijn agenda: '9u, vergadering met Moniek'.
Op vraag van onze uitgever zijn we, na Ik mis je, mams!, begonnen aan een tweede elfplusboek samen. 'Hoe begin je daar nu aan?' Die vraag krijg ik vaak. Hewel, zo: Schrijven voor jonge gasten is het fijnste dat er bestaat. Kinderen zijn niet alleen (soms onthutsend) eerlijk, ze reageren spontaan, en wanneer ze een juf of meester hebben die het kind in zichzelf niet onderdrukt, dan krijg je post waarvan je alleen maar kan schrijven dat je hem nooit verwacht had, maar dat hij je héél content maakt.
Binnenkort, op donderdag 27 april, mag ik gaan vertellen bij de 4de-klassers van GBS De Toren in Melsele. Zij zorgden ervoor dat onze postbode net niet overwerkt geraakte. Hoe welkom kan een mens zich op een lezing voelen? Vandaag(!) verschijnt de tweede druk van mijn dubbelboek 'Alles wat je absoluut niet wil weten over 13 en nog veel, veel, veel, vééééééél meer!'
Om een onverklaarbare reden zijn er 113 exemplaren verkeerd gedrukt: daar begint het fictiedeel in het midden en moet je dus van achteren naar voren lezen. Vreemd... Alle info over dit verontrustende boek vind je op http://dertien13.weebly.com/ Neemt iemand het me kwalijk dat het dorp Markegem niet meteen tot mijn parate aardrijkskundekennis behoorde? Bemerk de verleden tijd van het werkwoord 'behoren', want inmiddels is Markegem mij wel bekend. Deze deelgemeente van Dentergem telt zowat 700 inwoners, én er is een lagere school: Mikado. Toen ik er op 31 maart jl. binnenstapte in het lokaal van de zesde klas, zag ik meteen dat ze mijn boek 'Want een ezel is een voorbeeldig mens!' goed kenden. Enkele pagina's eruit hadden gediend om er stiftgedichten mee te maken. Over originaliteit gesproken!
Geregeld zit er in mijn mailbox een bericht van een jonge lezer die een vraag heeft. Ik doe mijn best om daar snel een zo interessant mogelijk antwoord op te verzinnen. Niet zelden zijn lezingen die ik net achter de rug heb de oorzaak van die mailtjes. Soms zijn het ook gewoon heel toffe seintjes die me deugd doen en zelfs ontroeren. Zo vond ik gisteren dit bericht in mijn mailbox:
Dag Frank Pollet, Ik vond het echt supertof dat jij ook in onze klas bent gekomen om over jouw boeken te vertellen. Ik vind jouw boeken leuk om te lezen, ik ben nochtans niet echt iemand die veel leest. Ik heb bijvoorbeeld 'Rarifeiten boeven en blunders'. Na school heb ik meteen 'De Foute Woordenboek' uit de bieb gehaald. Het was echt supertof! Groetjes Wout Wout, you made my day! Vorige maand was ik gastblogger op jeugdliteratuur.org.
Eigenlijk had ik door lezingen en deadlines iets te weinig tijd, maar ik heb mijn best gedaan om er iets interessants van te maken. Je kunt mijn bijdragen HIER lezen. In vrij korte tijd verschenen er enkele fijne recensies over Ik mis je, mams!, het elfplusboek dat ik samen met Moniek heb geschreven. We hebben twee jaar heel hard ons best gedaan om er een héél goed boek van te maken. En zo te lezen, vinden recensenten het best oké.
Een heel kleine bloemlezing: Heel indrukwekkend. (...) Een soort lezen 2.0. Kiddowz, april 2016 Een ontroerend boek. Jommekeskrant, april 2016 Mooi puur verhaal in briefvorm. (...) Je zou denken dat het een triest boek is, maar dat is het niet. Libris.nl, april 2016 Ik mis je, mams! is een eerlijk en prima leesbaar boek voor tieners (én hun ouders) die hunkeren naar contact. (...) Mooie leeservaring. Ouders.nl, maart 2016 Een knap, gevoelig geschreven, levensecht verhaal waarin het verdriet van het kind én van de vader op een pakkende wijze duidelijk wordt voor allebei. (...) Niet te missen voor jonge tieners. Gezinskrant De Bond, april 2016 Ik mis je, mams! is een zeer mooie roman over een meisje in de puberteit en een vader die zijn dochter te veel wil beschermen. Het is een boek dat vlot leest dank zij de vele brieven, post-its, sms’jes, lijstjes en dialogen. (...) Een prachtig en vaak ontroerend verhaal. De Boekenkast, maart 2016 Voilà, zie. Meer moet dat niet zijn...
Nee, ik ben niet te trots om te bekennen dat ik graag win. Niet dat mijn wereld vergaat wanneer ik níét win, maar ik ben geen goede verliezer, vrees ik.
Vorig jaar was mijn boek 'Een nieuwe thuis voor Treesje' genomineerd voor de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen. Het boek haalde net níét de eerste prijs. Dit jaar ben ik weer genomineerd, en wel voor 'Want een ezel is een voorbeeldig mens!', een boek waar ik bijkans drie jaar hard aan gewerkt heb. Zowat 70 kinderjury's hebben nu hun werk gedaan: ze hebben de acht genomineerde boeken in hun categorie gelezen en besproken, én ze hebben hun voorkeurboek doorgegeven aan Iedereen Leest, een vereniging die de optelsom van alle stemmen van alle genomineerde boeken zal maken. Ik ben nieuwsgierig. En ik denk dat ik daar reden toe heb. Van 10 kinderjury's werd mijn boekje bij één jury (Antwerpen) niet vermeld, bij één jury (Lier) staat het op 3, bij nog een jury (Destelbergen) staat het op 2 en bij zomaar eventjes zeven (zéven) jury's staat het op 1! In Gent, Brugge, Blankenberge, Hemiksem, Veurne, Deinze en Sint-Niklaas hebben ze mijn 'ezelboekje' dus héél erg geapprecieerd. Nu maar hopen dat deze tendens zich doorzet. Hout vasthouden! Iemand tipte me dit: kijk eens op FaceBook, bij de groep 'www.iedereenleest.be'.
Een mens zou van minder stralen... |
Archief
Maart 2023
|