Ik zou de de hele dag aan de nieuwe musical voor Muzart werken.
Maar...
Carl, de hoefkapper, kwam langs. Nee, niet voor mij, maar voor Victor en Henri. En na het werkje volgt, naar goede gewoonte, een kopje koffie. En een babbeltje. Aangenaam, absoluut, maar af en toe moest ik toch aan Anneke Asinon! denken.
Gelukkig heb ik het merkwaardige vermogen om snel te werken als dat nodig is. En het was nodig. En dus heb ik vandaag toch nog geschreven wat ik gepland had te schrijven. Ik blijf op schema. Hout vasthouden.