Voorlezen, voorlezen, voorlezen!

Gisteren was ik in Laken. Nee, niet op bezoek bij Koning Filip, maar in de Studio van de LuisterPuntBibliotheek. Daar worden boeken ingelezen. Je leest dit goed: vrijwilligers en schrijvers lezen daar boeken voor. Die worden mooi opgenomen en op Daisy gezet, zodat ook blinden, mensen met dyslexie of een andere leesbeperking, die boeken ook kunnen lezen. Dat laatste werkwoord mag je ook door 'luisteren' vervangen, natuurlijk.
De LuisterPuntBibliotheek had me gevraagd of ik mijn boek 'Want een ezel is een voorbeeldig mens!' wilde komen inlezen. Uiteraard wil ik dat. Alleen is het wel vreselijk veel tekst om voor te lezen. 252 pagina's, da's niet niks. 
Gisteren ben ik eraan begonnen om 12.30 en gestopt om 15.30 uur. Drie uur lang heb ik in een piepklein hokje opgesloten gezeten, met mijn boek en een glas water. Mijn communicatie met de 'buitenwereld' bestond uit af en toe een blik door een klein venstertje waarin ik Rita Waeytens kon zien zitten. Zij bediende in een andere ruimte de knoppen, de computer, zij leidde de opname. Wanneer ik een fout las of even een zin opnieuw wilde doen, klonk haar stem zacht en geduldig in mijn oren.
We zijn tot en met pagina 117 geraakt.
Ik was moe, mijn stem had het geweten. Rita stelde voor om te stoppen. Ik was haar daar zeer dankbaar voor. Maar volgende week ga ik terug! Een ezel is immers een voorbeeldig mens!