Schrijven voor jonge gasten is het fijnste dat er bestaat. Kinderen zijn niet alleen (soms onthutsend) eerlijk, ze reageren spontaan, en wanneer ze een juf of meester hebben die het kind in zichzelf niet onderdrukt, dan krijg je post waarvan je alleen maar kan schrijven dat je hem nooit verwacht had, maar dat hij je héél content maakt.
Binnenkort, op donderdag 27 april, mag ik gaan vertellen bij de 4de-klassers van GBS De Toren in Melsele. Zij zorgden ervoor dat onze postbode net niet overwerkt geraakte. Hoe welkom kan een mens zich op een lezing voelen?

Vandaag(!) verschijnt de tweede druk van mijn dubbelboek 'Alles wat je absoluut niet wil weten over 13 en nog veel, veel, veel, vééééééél meer!'
Om een onverklaarbare reden zijn er 113 exemplaren verkeerd gedrukt: daar begint het fictiedeel in het midden en moet je dus van achteren naar voren lezen. Vreemd...
Alle info over dit verontrustende boek vind je op http://dertien13.weebly.com/

Neemt iemand het me kwalijk dat het dorp Markegem niet meteen tot mijn parate aardrijkskundekennis behoorde? Bemerk de verleden tijd van het werkwoord 'behoren', want inmiddels is Markegem mij wel bekend. Deze deelgemeente van Dentergem telt zowat 700 inwoners, én er is een lagere school: Mikado. Toen ik er op 31 maart jl. binnenstapte in het lokaal van de zesde klas, zag ik meteen dat ze mijn boek 'Want een ezel is een voorbeeldig mens!' goed kenden. Enkele pagina's eruit hadden gediend om er stiftgedichten mee te maken. Over originaliteit gesproken!