Iemand tipte me dit: kijk eens op FaceBook, bij de groep 'www.iedereenleest.be'.
Een mens zou van minder stralen...

Eergisteren, 3 november, zat ik op de Boekenbeurs, de stand van uitgeverij Kramat, toen een moeder van en met twee kinderen met twee boeken in haar hand stond. Eén daarvan was mijn non-fictieboek 'Zoo de ruimte in!', over dierenexperimenten in de ruimtevaart. De mama zei me dat het vast iets was voor haar ene zoon die Maxim bleek te heten. Ze toonde de achtjarige jongen het boek, en prompt ging Maxim zitten en begon in het boek te bladeren. Voor Maxim stond de wereld stil.
Ik ben bij hem gaan zitten en heb 'm wat uitleg gegeven. Maxim bleek een kleine wetenschapper te zijn. Toen hij met 'Zoo de ruimte in!' vertrok, vroeg ik hem of hij me een mailtje wilde sturen wanneer hij het boek gelezen had. Hij antwoordde: 'Dat zal misschien vanavond al zijn.'
De volgende dag mailde de jongen: "Dag Frank, we hebben elkaar gezien op de boekenbeurs, ik ben Maxim. Je hebt me uitleg gegeven over het boek "zoo de ruimte in", ik heb ondertussen het boek uitgelezen en het is een super tof boek!!!"
Op zulke dagen weet je dat je de goede beslissing genomen hebt, toen je jaren geleden de deur van je veilige klaslokaal voor de laatste keer achter je dichtdeed omdat je besloten had om alleen nog te schrijven.
Charlotte, Maxims mama, heeft leuke foto's genomen, en ik mag ze hier plaatsen. Bedankt, Charlotte!

Toen ik vanmorgen op de Boekenbeurs arriveerde en me op de stand van Uitgeverij De Eenhoorn installeerde, zag ik het ogenblikkelijk: mijn boek 'Want een ezel is een voorbeeldig mens!' lag er in een versie die ik niet kende. Ik bladerde naar de colofonpagina en las: 2de druk.
Mijn dag kon niet meer stuk...