Eergisteren, 3 november, zat ik op de Boekenbeurs, de stand van uitgeverij Kramat, toen een moeder van en met twee kinderen met twee boeken in haar hand stond. Eén daarvan was mijn non-fictieboek 'Zoo de ruimte in!', over dierenexperimenten in de ruimtevaart. De mama zei me dat het vast iets was voor haar ene zoon die Maxim bleek te heten. Ze toonde de achtjarige jongen het boek, en prompt ging Maxim zitten en begon in het boek te bladeren. Voor Maxim stond de wereld stil. Ik ben bij hem gaan zitten en heb 'm wat uitleg gegeven. Maxim bleek een kleine wetenschapper te zijn. Toen hij met 'Zoo de ruimte in!' vertrok, vroeg ik hem of hij me een mailtje wilde sturen wanneer hij het boek gelezen had. Hij antwoordde: 'Dat zal misschien vanavond al zijn.' De volgende dag mailde de jongen: "Dag Frank, we hebben elkaar gezien op de boekenbeurs, ik ben Maxim. Je hebt me uitleg gegeven over het boek "zoo de ruimte in", ik heb ondertussen het boek uitgelezen en het is een super tof boek!!!" Op zulke dagen weet je dat je de goede beslissing genomen hebt, toen je jaren geleden de deur van je veilige klaslokaal voor de laatste keer achter je dichtdeed omdat je besloten had om alleen nog te schrijven. Charlotte, Maxims mama, heeft leuke foto's genomen, en ik mag ze hier plaatsen. Bedankt, Charlotte! Toen ik vanmorgen op de Boekenbeurs arriveerde en me op de stand van Uitgeverij De Eenhoorn installeerde, zag ik het ogenblikkelijk: mijn boek 'Want een ezel is een voorbeeldig mens!' lag er in een versie die ik niet kende. Ik bladerde naar de colofonpagina en las: 2de druk.
Mijn dag kon niet meer stuk... Je kent ze vast wel, woorden die bijkans niemand nog bezigt, die je nieveranst meer leest... Het Nederlandse Radio 1-programma De Taalstaat deed een oproep aan zijn luisteraars om dergelijke woorden in te zenden, en de mensen deden dat redelijk massaal. Ook ik stuurde een woord in: 'nieveranst'. En enkele weken later kreeg ik een kaartje in de bus waarop stond dat ik dit woord 'adopteerde', dit wil zeggen dat ik het vaak zou gebruiken, en zo van een gewisse dood zou redden. Frits Spits, de legendarische radiopresentator kreeg van uitgeverij van Dale (die van de Dikke, je weet wel) de vraag om 1.000 van die vergeetwoorden te selecteren, zodat ze in een boek konden samengebracht worden. 15 'adoptieouders' van die woorden werden geïnterviewd over 'hun' woord en hun taal en zo. Van die 15 geïnterviewden zijn er 14 Nederlanders. En ik! Ik ben postverslaafd. Wanneer de postbode nog maar in aantocht is, sta ik al bij de brievenbus in de juiste houding om hem razendsnel onze post te ontfutselen.
Ik wist het het zou komen, maar het blijft toch fijn om een pakketje te ontvangen met daarin de zogenaamde bewijsexemplaren van een nieuwe druk van een boek of boekje. In dit geval waren het twee nieuwe drukken in één pakket. Dank je wel, postbode! Bij uitgeverij die Keure brengen ze binnenkort de eerste deeltjes van een nieuwe reeks boekjes, een heuse bibliotheek, op de markt, de zogenaamde Verrekijkerbieb. Ik heb voor de reeks heel wat boekjes geschreven. De illustratoren zijn stilaan klaar en de vormgeving begint op volle toeren te draaien, dus krijg je als schrijver af en toe een coverontwerp te zien, en moet je bij binnenwerk 'goed voor druk' geven. Spannende tijden, dus.
Van een paar boekjes die er binnenkort aan komen, kan ik je de kaften al tonen. Klik op de cover en je krijgt 'm helemaal te zien. De linker heeft een tekening van Gitte Vancoillie, op de rechter zie je onze Ezels, Henri (links) en Victor (rechts). Laat gerust weten wat je ervan vindt. Wie mij dit voorjaar heeft horen vertellen school of bib, weet dat Moniek en ik al een tijdje bezig zijn met het schrijven van een... woordenboek! Nee, niet zomaar een woordenboek; zo staan er al tientallen in je bib, maar een woordenboek met allemaal 'prettige woordstoornissen'. Jawel, prettig gestoorde woorden, nieuwe woorden die redelijk vers zijn bedacht. Het boekje zal 'De Foute Woordenboek' heten. En voordat je zegt: 'Moet dat niet "het" foute woordenboek zijn, in plaats van "de"?', zal ik je geruststellen: je hebt gelijk. Maar het is een heel erg fout woordenboek, dus vonden wij dat er ook al een fout in de titel mag staan!" :-)
Gitte Vancoillie zal de illustraties maken, en belooft iets te doen in de stijl van 'Bruis!' Ik kijk er naar uit. Kan ik jullie al iets tonen? Niet echt, nee. Kan ik al woorden uit dat woordenboek prijsgeven? Jazeker! Ga ik dat doen? Hm, ik twijfel. Het boek komt pas eind november op de markt, dus je zult nog wat geduld moeten oefenen. Kan ik je er niet ééntje prijsgeven? Toe, waarom niet. ezelfie (de; -s) zelfportret-met-ezel, doorgaans gemaakt met een digitale camera of een smartphone, waarbij de foto genomen is door of de persoon of de ezel die erop afgebeeld staat En zal ik je meteen ook een voorbeeld van een ezelfie tonen? Ja? Ziehier! Vandaag wordt Henri, een van onze twee Ezels, zeven jaar jong. Hij staat met zijn foto op mijn Facebookpagina en krijgt volop aandacht en felicitaties. Ook van Jerommeke, een van de twee Ezeltjes van Mieke De Jonge, alias De Ezelmadam, uit Nieuwpoort. Jerommeke wordt vandaag zes.
De voorbije week heb ik een informatief boekje over... Ezels afgewerkt. Het wordt in het najaar uitgegeven door Die Keure in Brugge, in de Verrekijker-reeks, een nieuwe reeks leesboekjes die past bij Verrekijker, de nieuwe taalmethode van de Brugse uitgeverij. Ik schrijf, voordat onze vakantie begint (11 juli), nog één (fictie-)boekje in voornoemde reeks, en dan ga ik proberen vier weken niet te werken. Inmiddels trachten Moniek en ik het boek dat we samen voor uitgeverij De Eenhoorn schrijven, af te werken. En dat gaat vooruit 'gelijk bonen knopen', zoals we hier zeggen. Een zinnetje extra hier, twee zinnetjes schrappen daar. Een detail weg hier, een ander werkwoord daar, een punt schrappen ginder. We blijven bezig. Misschien moet een van ons beiden van zijn hart een steen maken en het manuscript gewoon naar de uitgeverij mailen. Dan komt er weer ruimte voor rust in onze kop. Schrijven, het is een job die je dag en nacht inpalmt. Maar het is wél de mooiste stiel ter wereld. Daarnet vond ik nog een fijne recensie over mijn boek 'Want een ezel is een voorbeeldig mens!', een boek dat zopas genomineerd werd voor de Kinder- en Jeugdjury 2016. Een boek ook, dat me na aan het hart ligt. Niet alleen doordat ik er zowat drie jaar aan gewerkt heb, maar ook doordat een van de personages, Juul Schuurbroeck, een héle goeie vriend van me geworden is. Ik ben dan ook altijd oprecht content als mensen iets positiefs over Juul (en/of over het boek) zeggen. Of schrijven. Zoals Rita Ghesquière op lees-wijzer.be
Lees maar, er staat wat er staat... (Jammer dat de Schuurbroeckjes ineens Schuurmannetjes geworden zijn. Maar ach.) |
Archief
Maart 2023
|